Kontener jako ruchomy dom letniskowy a odpis amortyzacyjny

Kontener jako ruchomy dom letniskowy a odpis amortyzacyjny

Kontener jako ruchomy dom letniskowy a odpis amortyzacyjny

Przedsiębiorca zakupił i zaadoptował kontener morski na domek letniskowy. Postawił go na bloczkach betonowych, stąd można go było w każdej chwili przemieścić. Wystąpił do organu podatkowego z zapytaniem, czy kontener ten będzie mógł jednorazowo wliczyć do odpisu amortyzacyjnego środka trwałego w ramach pomocy de minimis?

Prowadzący działalność gospodarczą przedsiębiorca o statusie małego podatnika, zakupił kontener morski, który służył do transportu towarów na statkach. Konstrukcja kontenera pozwalała ustawić go na bloczkach betonowych i trwałe nie łączyć z gruntem. W dniu zakupu kontener miał wartość 16 200 zł, ale przedsiębiorca dokonał w nim nakładów, m.in. na ocieplenie, czy poprowadzenie instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej, po czym został wprowadzony do ewidencji środków trwałych do grupy 109 z wartością 81 137,66 zł.

Ponieważ łączna wartość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym nie przekroczyła równowartości 50 000 euro, a niepołączony trwale z gruntem kontener wg prawa budowalnego nie jest nieruchomością, lecz ruchomością – to w opinii przedsiębiorcy możliwy jest jednorazowy odpis amortyzacyjny środka trwałego w ramach pomocy de minimis.

W wydanej 26 listopada 2020 r. interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że przedsiębiorca jest w błędzie. A za podstawę takiego stwierdzenia wziął przepis art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi on, że podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3–8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W wydanej interpretacji organ stwierdził:

„… przedmiotowy kontener został przez Wnioskodawcę zakwalifikowany do rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych. Mieści się zatem w grupie 1 Klasyfikacji Środków Trwałych. Tym samym, nie zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kontener bowiem, jak wskazano we wniosku, nie stanowi środka trwałego zaliczonego do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, a co za tym idzie, nie może zostać jednorazowo zamortyzowany w ramach pomocy de minimis, na podstawie art. 22k ust. 7…” (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.704.2020.2.MGR).

Redakcja Portalu Skarbiec.biz

Oceń ten artykuł: