W 2013 r. przedsiębiorca z branży transportowej został zatrzymany po przybyciu do portu w Dover przez brytyjskich celników. Przewoził wyroby akcyzowe. Przedstawił funkcjonariuszom UKBA list przewozowy CMR, z którego wynikało, że wysyłającym był skład podatkowy w Niemczech, zaś odbiorcą skład podatkowy w Anglii. Ale po sprawdzeniu w Excise Movement and Control System, celnicy stwierdzili, że elektroniczny dokument administracyjny posiadający administracyjny numer ewidencyjny (ANE) figurujący na liście przewozowym CMR został już wykorzystany w związku z inną dostawą piwa do tego samego składu podatkowego. Funkcjonariusze uznali zatem, że sporne wyroby nie były przemieszczane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, i że w konsekwencji związany z nimi podatek akcyzowy stał się wymagalny w chwili przybycia tych wyrobów do Anglii. W tych okolicznościach strażnicy zajęli sporne wyroby, jak również przewożącą je ciężarówkę. Co więcej, brytyjski fiskus obarczył przedsiębiorcę transportującego towar należną akcyzą i jeszcze nałożył blisko 5 tys. GBP grzywny.
Przewoźnik przedstawił funkcjonariuszom United Kingdom Border Agency (straż graniczna Wielkiej Brytanii) list przewozowy CMR, czyli Cargo Movement Requirement, wg którego transportowane piwo figurowało w ANE, wysyłającym był niemiecki skład podatkowy, odbierającym – Seabrook Warehousing Ltd, skład podatkowy w Wielkiej Brytanii.
Po sprawdzeniu EMCS (elektroniczny systemem monitorowania przepływu wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy), strażnicy graniczni stwierdzili, że wspomniany ANE ujawniony w CMR został już wykorzystany w związku z inną dostawą piwa do tego samego składu podatkowego. W tych okolicznościach uznali, że sporne wyroby nie były przemieszczane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. W konsekwencji związany z nimi podatek akcyzowy stał się wymagalny w chwili przybycia tych wyrobów do UK. Dlatego też zajęli sporne wyroby, jak również przewożącą je ciężarówkę. Co więcej, organ podatkowy i celny skierował do przewoźnika decyzję w sprawie poboru podatku akcyzowego w wysokości 22 779 funtów szterlingów (GBP) i nałożył na niego grzywnę w wysokości 4897,48 GBP.
Brytyjska izba podatkowa sądu I instancji stwierdziła, że przewoźnik nawet wiedząc, że przewożone wyroby podlegały akcyzie, to nie był współwinny próby ich przemytu. Nie miał przecież dostępu do elektronicznego systemu monitorowania przemieszczania i kontroli wyrobów akcyzowych, ani możliwości zweryfikowania, czy ANE z CMR został już wykorzystany. Sąd zwrócił przy okazji uwagę, że organy podatkowe i celne nie próbowały ustalić tożsamości osób wskazanych przez zatrzymanego przewoźnika jako zleceniodawców transportu, nawet właściciela zajętej ciężarówki, która nie była własnością przewoźnika. Sąd uznał, że przewoźnik jest w tej sprawie jedynie „nieponoszącym winy pośrednikiem”, i w związku z tym nie można uznać, że to on przechowywał sporne wyroby lub zrealizował ich dostawę.
Tamtejszy sąd wyższej instancji (izba podatkowa i kanclerska) oddalił apelację wniesioną przez organ podatkowy i celny w odniesieniu do uchylenia grzywny nałożonej na przewoźnika. Powziął jednak wątpliwości co do zasadności utrzymania w mocy uchylenia spornej decyzji podatkowej, stąd w jej zakresie wystąpił do Trybunału Sprawiedliwości UE o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym.
W wyroku z 10 czerwca TSUE przyznał, że to organy celne i podatkowe miały rację, bo: „Artykuł 33 ust. 3 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG, należy interpretować w ten sposób, że osoba, która przewozi na rachunek innej osoby wyroby akcyzowe do innego państwa członkowskiego i która jest w rzeczywistym posiadaniu tych wyrobów w chwili, w której podatek akcyzowy od nich staje się wymagalny, jest zobowiązana do zapłaty tego podatku na podstawie tego przepisu, nawet jeżeli nie ma prawa ani interesu w odniesieniu do tych wyrobów i nie wie, że podlegają podatkowi akcyzowemu, albo jest tego świadoma, ale nie wie, że podatek akcyzowy od nich stał się wymagalny” (sprawia C‑279/19, The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs przeciwko WR).
Redakcja Portalu Skarbiec.biz
