W 2019 r. Komisja Europejska podjęła decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w odniesieniu do decyzji podatkowych wydanych przez niderlandzką administrację podatkową na rzecz Nike European Operations Netherlands („Nike”) w 2006, 2010 i 2015 r. oraz na rzecz Converse Netherlands („Converse”) w 2010 i 2015 r. Te orzeczenia podatkowe zatwierdzają dla celów podatkowych ustalenia dotyczące cen transferowych przedsiębiorstw, w szczególności wysokość opłat licencyjnych uiszczanych przez Nike i Converse na rzecz innych spółek z grupy Nike, które nie podlegają opodatkowaniu w Niderlandach, w zamian za korzystanie z praw własności intelektualnej. Tantiemy te podlegają odliczeniu od podlegającego opodatkowaniu dochodu Nike i Converse w Holandii. Obie firmy zaskarżyły działania Komisji. W środę 14 lipca Sąd Unii Europejskiej (jeden z dwóch organów sądowniczych Trybunału Sprawiedliwości UE) oddalił ich skargi.
Nike i Converse to dwie niderlandzkie spółki zależne niderlandzkiej spółki holdingowej Nike Europe Holding, należącej do Nike Inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Zgodnie z dotychczasową oceną Komisji Europejskiej, te przywołane wyżej orzeczenia podatkowe przyniosły Nike i Converse selektywną, wybiórczą korzyść, ponieważ podatek dochodowy od osób prawnych, któremu podlegały Nike i Converse w Niderlandach, został obliczony na podstawie rocznego poziomu zysku niższego niż ten, który zostałby obliczony, gdyby transakcje wewnątrzgrupowe tych spółek zostały wycenione na warunkach rynkowych. Kwota opłat licencyjnych pobieranych przez Nike i Converse nie odpowiadała kwocie, która zostałaby wynegocjowana w warunkach rynkowych dla porównywalnej transakcji między niezależnymi przedsiębiorstwami. W tym kontekście Komisja podjęła w 2019 r. decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia, czy w całej sprawie mogło dojść do niedozwolonej, niezgodnej z prawem pomocy państwa.
Nike i Converse wniosły do Sądu Unii Europejskiej o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji. Podniosły argumenty dotyczące naruszenia obowiązku uzasadnienia, oczywistych błędów w ocenie oraz naruszenia praw proceduralnych. W wydanym dzisiaj wyroku Sąd nie uwzględnił żadnego z przedstawionych argumentów i oddalił skargę w całości.
Jak stwierdził, mimo że w przypadku danej transakcji wewnątrzgrupowej orzeczenia podatkowe akceptują pewien poziom cen, konieczne jest sprawdzenie, czy ceny te odpowiadają cenom, które zostałyby ustalone w warunkach rynkowych. Celem wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego jest umożliwienie Komisji uzyskania wszystkich opinii, których potrzebuje, aby móc wydać ostateczną decyzję. Sąd stwierdza, że Komisja wywiązała się ze swego obowiązku wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego w razie wystąpienia poważnych trudności, i że uczyniła to bez popełnienia oczywistych błędów w ocenie.
Nierozszerzenie wstępnego badania w celu zidentyfikowania ewentualnego systemu pomocy, z którego mogły pochodzić sporne decyzje podatkowe, nie może zostać uwzględnione dla celów stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji. Zdaniem Sądu, Komisja jest uprawniona do uznania danego środka za pomoc indywidualną, nie będąc zobowiązana do uprzedniego i priorytetowego sprawdzenia, czy środek ten mógł pochodzić z takiego systemu.
Sąd stwierdza, że Komisja przeprowadziła tymczasową ocenę spornych środków w sposób staranny i bezstronny oraz że nie naruszyła zasady dobrej administracji. To samo odnosi się do zarzucanego naruszenia zasady równego traktowania. Zatem Komisja Europejska będzie mogła dalej prowadzić swoje dochodzenie w sprawie niedopuszczalnej pomocy państwa, udzielonej firmom Nike i Converse przez władze niderlandzkie, poprzez wydanie korzystnych dla nich decyzji podatkowych.
Wyrok w sprawie T-648/19 Nike European Operations Netherlands i Converse Netherlands przeciwko Komisji Europejskiej, Komunikat prasowy nr 124/21, Luxembourg, 14 lipca 2021 r.
Redakcja Portalu Skarbiec.biz
