We wtorek 22 września 2020 r., Sąd Najwyższy zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem prejudycjalnym w sprawie zgodności z prawem unijnym krajowych przepisów, które nie gwarantują skutecznej ochrony (bądź stoją jej na przeszkodzie) otrzymanych z UE środków zgromadzonych na rachunku bankowym upadłego banku.
Jedna z polskich gmin uzyskała unijne dofinansowanie do swojej inwestycji. Przelew środków nastąpił na jej konto, prowadzone w banku. Jednak bank upadł i powstał problem charakteru tych środków. Zarówno sądy obu instancji, jak i sędzia – komisarz rozpoznający wniosek gminy o wyłączenie przedmiotowych środków unijnych z masy upadłości, uznali, że po dokonaniu skutecznego przelewu na rachunek, środki weszły do majątku banku, a następnie do masy upadłości i nie podlegają wyłączeniu z niej. W rezultacie, gmina może jedynie zgłosić do masy upadłości swoją wierzytelność o zapłatę kwoty równej tym środkom.
W wyniku wniesionej przez gminę skargi kasacyjnej, Sąd Najwyższy powziął wątpliwość, czy mając na uwadze cel i charakter unijnych dotacji, polskie przepisy uniemożliwiające skuteczne dochodzenie przed sądem wyłączenia z masy upadłości środków pozyskanych z UE na konkretny cel, albo które nie wyłączają tych środków z masy upadłości są zgodne z przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (Dz.Urz. UE L 210 z dnia 31 lipca 2006 r., s. 25 ze zm.), w tym w szczególności art. 2 pkt 5, art. 3, 4, 57 ust. 1, art. 70 i 80, a aktualnie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.Urz. UE L 347 z dnia 20 grudnia 2013 r., s. 320 ze zm.), w tym w szczególności art. 2 pkt 15, art. 37 ust. 1, art. 66, 67 ust. 1, art. 74 ust. 1 i art. 89 ust. 1.
źródło: Sąd Najwyższy, sygnatura sprawy I CSK 745/18
Redakcja Portalu Skarbiec.biz
