W czwartek 25 lutego Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie możliwości częściowego dostępu do wszystkich zawodów związanych z opieką zdrowotną, w tym zawodów, do których stosuje się mechanizm automatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych.
W sprawie Les chirurgiens-dentistes de France and Others v Ministre des Solidarités et de la Santé and Others (sygn. C-940/19), spór zaistniał pomiędzy organizacjami zawodowymi z sektora opieki zdrowotnej, a francuskimi: Ministre des Solidarités et de la Santé (Ministrem Solidarności i Zdrowia), Ministre de l’Enseignement supérieur, de la Recherche et de l’Innovation (Ministrem Szkolnictwa Wyższego, Badań Naukowych i Innowacji) oraz Premier Ministre (Premierem). Dotyczył on środków regulacyjnych w zakresie niektórych aspektów częściowego dostępu do zawodów związanych z opieką zdrowotną. Przewidują one możliwość częściowego dostępu do wszystkich zawodów związanych z opieką zdrowotną, w tym zawodów, do których stosuje się mechanizm automatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych.
Conseil d’État (francuska Rada Stanu) zwróciła się do Trybunału Sprawiedliwości UE o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy dyrektywa w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych stoi na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie UE wprowadziło możliwość częściowego dostępu do jednego z zawodów objętych mechanizmem automatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych przewidzianym w tej dyrektywie.
W wydanym 25 lutego wyroku Trybunał przypomniał przede wszystkim, że w odniesieniu do dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji lekarzy, pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położnych i farmaceutów dyrektywa przewiduje system automatycznego uznawania dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, oparty na skoordynowanych, minimalnych wymogach warunków kształcenia. Dyrektywa precyzuje jednak, że z przewidzianego w niej częściowego dostępu wyłączeni są specjaliści korzystający z automatycznego uznawania ich kwalifikacji zawodowych, a nie zawody, których to automatyczne uznawanie dotyczy. W ten sposób ustawodawca unijny zamierzał dokonać rozróżnienia między używaniem terminu „zawody” i „osoby wykonujące zawód”.
Trybunał przypomniał następnie, że w przypadku istnienia nadrzędnych względów interesu ogólnego państwo członkowskie powinno mieć możliwość odmowy częściowego dostępu, w szczególności w odniesieniu do zawodów medycznych, jeżeli mają one wpływ na zdrowie publiczne lub bezpieczeństwo pacjentów. Zawody związane ze zdrowiem obejmują między innymi zawody skorelowane z automatycznym uznawaniem kwalifikacji zawodowych, takie jak zawody: lekarzy, pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położnych i farmaceutów, którzy korzystają z automatycznego uznawania kwalifikacji. Okoliczność, że można odmówić częściowego dostępu do tych zawodów zakłada zatem, że co do zasady częściowy dostęp do tych zawodów nie jest wykluczony.
Według Trybunału, taki częściowy dostęp po pierwsze spełnia ogólny cel zniesienia przeszkód w swobodnym przepływie osób i usług między państwami członkowskimi UE. Po drugie, bardziej szczegółowy cel, poprzez przyznanie specjalistom, którzy o to wnioskują, tylko częściowego dostępu, jeśli w przyjmującym państwie dane działania są częścią zawodu o szerszym zakresie działalności niż w rodzimym państwie wnioskującego, a różnice między dziedzinami działalności są tak duże, że wymagany byłby od tego specjalisty pełny program kształcenia i szkolenia dla zniwelowania tych różnic.
Trybunał stwierdził również, że przy braku możliwości częściowego dostępu do wymienionych powyżej zawodów medycznych, wielu pracowników służby zdrowia, którzy uzyskali kwalifikacje w państwie członkowskim w celu wykonywania pewnych czynności wchodzących w zakres jednego z tych zawodów, lecz nie odpowiadających w przyjmującym państwie członkowskim istniejącemu zawodowi, nadal napotykałoby przeszkody w mobilności.
W konsekwencji z dyrektywy wynika, że przedstawiciele wolnych zawodów, korzystający z automatycznego uznawania ich kwalifikacji zawodowych, powinni mieć dostęp do wszystkich rodzajów działalności objętych danym zawodem w przyjmującym państwie, i że w związku z tym nie dotyczy ich dostęp częściowy. Trybunał doszedł do wniosku, że dyrektywa nie stoi na przeszkodzie uregulowaniu przewidującemu możliwość częściowego dostępu do jednego z zawodów objętych mechanizmem automatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych przewidzianym w tej dyrektywie.
Redakcja Portalu Skarbiec.biz
