Zasady odbierania pism za podatnika

Zasady odbierania pism za podatnika

Do uznania danej osoby za domownika nie jest konieczne, by zamieszkiwała ona z podatnikiem. Wystarczy, aby przebywała w tym mieszkaniu nawet okresowo – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

W sprawie rozpoznanej przez Naczelny Sąd Administracyjny z 23 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 429/16, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej ustalił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 187 116 zł. Organ kontroli skarbowej ustalił, że podatnik posiadał akcje nabyte w zamian za udziały. Do ustalenia przychodu Urząd przyjął też koszt prowizji i odsetek bankowych od kredytu za zakup akcji. Powyższą decyzję podtrzymał Dyrektor Izby Skarbowej.

Podatnik złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zarzucił w niej organom podatkowym naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej o właściwości miejscowej i wysyłanie korespondencji na niewłaściwy adres, podczas gdy zameldował się na pobyt stały w innej miejscowości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za bezzasadną i postanowił ją oddalić. W uzasadnieniu wyroku Sąd podkreślił, że pisma organów podatkowych do podatnika odbierał jego teść, który podjął się je dostarczyć podatnikowi. Dlatego też nie doszło do naruszenia art. 149 Ordynacji podatkowej, który mówi o doręczeniu zastępczym.

Sprawa na skutek skargi podatnika trafiła do rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny, który oddalił skargę. W uzasadnieniu wyroku Sąd podkreślił, że gdy dorosły domownik nie odmawia przyjęcia przesyłki, oznacza to, że zobowiązał się ją doręczyć adresatowi.

Co orzekł NSA?

NSA podkreślił, że aby uznać daną osobę za domownika, wystarczające jest, by ta osoba mieszkała wspólnie z adresatem i prowadziła z nim gospodarstwo domowe, ale też w sytuacji, gdy osoba przebywała za jego zgodą w mieszkaniu adresata. Jeżeli domownik odebrał pismo za podatnika, to nieprzekazanie mu tego pisma obciąża adresata. Zobowiązanie się do oddania pisma adresatowi powinno być odnotowane na zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Jeżeli pełnoletni domownik zobowiązał się doręczyć pismo adresatowi, późniejsza zmiana decyzji w tej kwestii nie ma wpływu na domniemanie, że pismo zostało adresatowi przez domownika doręczone.

Z uwagi na powyższe NSA uznał, że postanowienie o wszczęciu postępowania kontrolnego zostało podatnikowi skutecznie dostarczone.

Warto też podkreślić, że w sytuacji, gdy doręczenie zostało dokonane do rąk niepełnoletniego domownika, a adresat nie kwestionuje faktu terminowego doręczenia, wówczas uchybienie w procedurze dostarczenia pisma domownikowi nie ma wpływu na skuteczność doręczenia, co podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 1135/14.

Autor:

radca prawny Robert Nogacki

Kancelaria Prawna Skarbiec specjalizuje się w ochronie majątku,

doradztwie strategicznym dla przedsiębiorców oraz zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi.

Oceń ten artykuł: