Zwiększenie efektywności przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, określenie zasad wymiany informacji w tej kwestii oraz dostosowanie przepisów do wymogów prawa Unii Europejskiej – to niektóre kwestie uregulowane nową ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Mowa o ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu z 1 marca br., której większość przepisów weszła w życie 13 lipca 2018 r.
Ma ona na celu dostosowanie przepisów do wymogów Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2015/849 z 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.
W myśl przywołanej ustawy organami właściwymi w sprawach przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu są Minister Finansów i Generalny Inspektor Informacji Finansowej powoływany przez premiera na wniosek Ministra Finansów.
Ustawa określa wymogi, jakie musi spełnić Generalny Inspektor Informacji Finansowej, który jest sekretarzem lub podsekretarzem w Ministerstwie Finansów.
Generalny Inspektor Informacji Finansowej będzie zajmował się między innymi: analizą informacji, gdy zachodzą podejrzenia, że dany majątek pochodzi z przestępstwa prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Do jego kompetencji będzie należało również przeprowadzanie procedury wstrzymania transakcji lub blokady rachunku, udostępnianie i żądanie przekazania informacji o transakcjach, a także nakładanie kar finansowych i współpraca z jego zagranicznymi odpowiednikami.
Generalny Inspektor Informacji Finansowej ma również obowiązek składania sprawozdań ze swojej działalności premierowi, które następnie są upubliczniane. Może także zawierać porozumienia w sprawach, które dotyczą jego kompetencji.
Przy Generalnym Inspektorze działa Komitet Bezpieczeństwa Finansowego, który ma funkcję opiniodawczą i wraz z Generalnym Inspektorem przygotowuje krajową ocenę ryzyka prania pieniędzy.
Generalny Inspektor opracowuje krajową ocenę ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (dalej jako: krajowa ocena ryzyka), we współpracy z Komitetem, jednostkami współpracującymi i instytucjami obowiązanymi.
Przy ocenie zagrożenia finansowania terroryzmem ustawa nakazuje brać pod uwagę między innymi: rodzaj klienta, rodzaj produktów, usług, miejsca ich świadczenia.
Ustawa określa również zasady postępowania w przypadku wyższego ryzyka prania pieniędzy, o którym świadczy nawiązywanie transakcji w nietypowych okolicznościach, znaczna ilość transakcji na znaczne kwoty, duża ilość transakcji gotówkowych, korzystanie z bankowości prywatnej, korzystanie z usług bankowych, które ułatwiają anonimowość.
Ustawa umożliwia organom zobowiązanym do przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu przechowywanie dokumentów służących identyfikacji tych zagrożeń przez okres 5 lat.
Ustawa reguluje również zasady przeprowadzania kontroli i udostępniania danych osób osobowych.
Autor:
Kancelaria Prawna Skarbiec specjalizuje się w ochronie majątku,
doradztwie strategicznym dla przedsiębiorców oraz zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi.
