Wraz z nowym 2016 rokiem, weszły w życie uchwalone zmiany w opodatkowaniu nieruchomości. W szczególności, dotyczą one przedsiębiorców, którzy zgodnie z nowymi zapisami muszą zapłacić więcej niż dotychczas.
Przedsiębiorcy płacą wyższe podatki od nieruchomości, niż osoby prywatne. Wynika to głównie z komercyjnego przeznaczenia nieruchomości, będących w ich posiadaniu. Najwyższe stawki podatku od nieruchomości dotyczą właśnie bowiem obiektów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Wysokość stawek podatku nieruchomości jest uchwalana na szczeblu lokalnym. W praktyce, na obszarze większych polskich aglomeracji miejskich stawka za 1 mkw. budynku, związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej znajdowała się na poziomie około 20 zł. Tymczasem dla 1 mkw. powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, stawka podatku oscylowała w granicach 70 gr.
Dwukrotnie wyższa jest również stawka podatku od nieruchomości dla gruntu wykorzystywanego na działalność gospodarczą, w porównaniu do gruntu pod budownictwo mieszkaniowe. Do niedawna przedsiębiorcy szukali możliwości optymalizacji obciążenia podatkowego poprzez wykorzystywanie zapisu z art. 1a ust. 1 pkt. 3 Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z 12 stycznia 1991 roku, który mówi o tym, że grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
W momencie dysponowania tego typu nieruchomością, przedsiębiorcy mogli liczyć na opodatkowanie obiektu niższą stawką. W nowym kształcie ustawy całkowicie zniknął zapis dotyczący względów technicznych, co oznacza że przedsiębiorcy nie będą mogli powoływać się na ten wyjątek. W zamian za to pojawiła się adnotacja, iż inna stawka opodatkowania będzie dotyczyła gruntów, budynku i budowli, które w trwały sposób zostały wyłączone w całości lub części z użytkowania. W tym przypadku zastosowanie mają przepisy z art. 67. ust. 1 Ustawy Prawo budowlane (Dz. U. Z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.)., które definiują obiekt nadający się do rozbiórki oraz określają zasady ustalenia tego faktu przez właściwy organ. Tym samym, z wyższego opodatkowania są zwolnione nieruchomości w bardzo złym stanie technicznym, które trwale nie nadają się do użytkowania.
Nie oznacza to jednak, że wytłumaczeniem dla przedsiębiorcy będzie prowadzony w nieruchomości remont. Podstawą do zwolnienia jest w tym przypadku wyłącznie potwierdzona decyzja, nakazująca przeprowadzenie rozbiórki budynku lub budowli.
Z początkiem 2016 roku zmienił się również sposób obliczania podatku dla osób posiadających miejsca parkingowe w garażu podziemnym.
Wcześniej, podatek od nieruchomości był obliczany od całej powierzchni wspólnej garażu. W obecnej chwili, podatek jest obliczany wyłącznie od wielkości miejsca postojowego. Opodatkowana została również część wspólna nieruchomości. W przypadku właścicieli wyodrębnionych lokali zmiana nie powinna być specjalnie odczuwalna, ze względu na niski poziom stawki podatku od powierzchni użytkowej w budynkach mieszkalnych.
Zdecydowanie większą różnicę odczują firmy, które zobowiązane są do stosowania wyższej stawki w budynkach służących prowadzeniu działalności gospodarczej. Podatek od nieruchomości, który nie przekroczy 100 zł, będzie mógł zostać zapłacony jednorazowo. Do tej pory, podatek ten mógł być podzielony na cztery raty, co zwiększało koszty administracyjne. Po zmianach wyłącznie stawki podatku przekraczające 100 zł mogą być regulowane na takich zasadach.
Zmianie opodatkowania podlegają również grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych. Wcześniej podatek był regulowany, w przypadku tych gruntów wyłącznie wówczas, gdy był on wykorzystywany na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Obecnie, każdy grunt zadrzewiony i zakrzewiony podlega już opodatkowaniu.
Filip Jurczak
Treści dostarcza portal Gethome.pl
