W 2017 r. pracownik łódzkiej drukarni odmówił wydrukowania materiałów reklamowych fundacji LGBT, powołując się na swoje przekonania. Został za to uznany za winnego wykroczenia. Prokurator Generalny zaskarżył niekonstytucyjność przepisu, na podstawie którego skazano drukarza. W środę 26 czerwca 2019 r., Trybunał Konstytucyjny przyznał mu rację.
Pracownik drukarni odmówił wykonania usługi, powołując się na własny światopogląd i rozumienie religii. Nie chciał przez wykonanie usługi wspierać promowania ruchu LGBT. W 2017 r. został uznany winnym popełnienia wykroczenia z art. 138 Kodeksu wykroczeń:
„Kto, zajmując się zawodowo świadczeniem usług, żąda i pobiera za świadczenie zapłatę wyższą od obowiązującej albo umyślnie bez uzasadnionej przyczyny odmawia świadczenia, do którego jest obowiązany, podlega karze grzywny” (Dz. U. 1971 Nr 12 poz. 114, ze zm.). Orzekający w tej sprawie sąd odstąpił jednak od wymierzenia kary.
Minister Sprawiedliwości zaskarżył wyrok, wnosząc od niego kasację. Sąd Najwyższy podtrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie, wskazując, że drukarz nie miał w tej sprawie „uzasadnionego powodu do odmowy wykonania świadczenia”.
Rozpoznający skargę konstytucyjną Prokuratora Generalnego Trybunał Konstytucyjny, w dniu 26 czerwca 2019 r. orzekł, że
„Art. 138 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (…), w części zawierającej słowa „albo umyślnie bez uzasadnionej przyczyny odmawia świadczenia, do którego jest obowiązany”, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej” (sygn. akt K 16/17).
Jak wyjaśnił Trybunał, niedookreśloność pojęć: „bycia zobowiązanym do świadczenia usługi” czy „nieuzasadniona odmowa świadczenia usługi” rodzi niedające się usunąć wątpliwości interpretacyjne w zgodzie z Konstytucją.
Autor: Portal Skarbiec.biz
