Czy stosowanie wzmacniaczy sygnału GSM jest zgodne z prawem?
[27.09.2015] Problemy z niską jakością sygnału sieci telefonii komórkowej może rozwiązać stosowanie wzmacniaczy sygnału GSM czyli tzw. repeaterów GSM.
Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 19 sierpnia 2011 r. r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo – odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia radiowego (Dz. U. nr 188, poz. 1122) w § 3 ust. 1 pkt. 2 wprowadzono zasadę, zgodnie z którą nie wymaga uzyskania pozwolenia (radiowego – przyp. autora) używanie urządzeń "z interfejsem umożliwiającym połączenie, współpracę i wymianę informacji drogą radiową między stacją bazową a telekomunikacyjnym urządzeniem końcowym, pracujących w ruchomej lub stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej – przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego posiadającego ogólnopolską rezerwację częstotliwości wykorzystywanych do świadczenia usług za pośrednictwem stacji bazowych".
Urządzenia o których mowa w § 3 ust. 1 pkt. 3 rozporządzenia to właśnie m.in. wzmacniacze sygnału GSM.Z przytoczonego przepisu wprost wynikało zatem, że urządzeń tego rodzaju mógł używać wyłącznie przedsiębiorca telekomunikacyjny posiadający ogólnopolską rezerwację częstotliwości wykorzystywanych do świadczenia usług za pośrednictwem stacji bazowych.
15 stycznia 2015 roku weszło w życie nowe rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo – odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia radiowego z dnia 12 grudnia 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1843), które w analizowanym zakresie nieco inaczej określa zakres dopuszczalnego używania bez pozwolenia radiowego repeaterów GSM.
W przedmiotowym rozporządzeniu postanowiono bowiem, że nie wymaga uzyskania pozwolenia używanie urządzeń "z interfejsem umożliwiającym połączenie, współpracę i wymianę informacji drogą radiową między stacją bazową a telekomunikacyjnym urządzeniem końcowym, pracujących w ruchomej lub stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego posiadającego ogólnopolską rezerwację częstotliwości wykorzystywanych do świadczenia usług za pośrednictwem stacji bazowych".
Czy z aktualnego brzmienia przedmiotowego przepisu można wysnuwać wniosek, że repeatery GSM mogą stosować także inne podmioty (osoby fizyczne, firmy itp.) aniżeli przedsiębiorcy telekomunikacyjna posiadający ogólnopolską rezerwację częstotliwości wykorzystywanych do świadczenia usług za pośrednictwem stacji bazowych? Wydaje się to co najmniej wątpliwe. Wątpliwości te wzmaga fakt, iż w uzasadnieniu do rozporządzenia z dnia 12 grudnia 2014 r. brak jest jakiegokolwiek odniesienia do analizowanego przepisu, wskazującego, że dokonując modyfikacji jego treści, poszerzono jego zakres podmiotowy w stosunku do brzmienia przedmiotowego postanowienia, ustalonego rozporządzeniem z dnia 19 sierpnia 2011 r.
Ewentualne wątpliwości interpretacyjne usunąć ma nowoprojektowane rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji (projekt z dnia 19 czerwca 2015 roku) zmieniające rozporządzenie w sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo – odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia radiowego. Projekt tego rozporządzenia zakłada zmianę § 3 ust. 1 pkt. 3 w ten sposób, iż przywraca się brzmienie § 3 ust. 1 pkt. 3 ustalone rozporządzeniem z dnia 19 sierpnia 2011 r. tj. w wersji obowiązującej przed wejściem w życie rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z 12 grudnia 2014 r.
Zgodnie z projektowanym brzmieniem § 3 ust. 1 pkt. 3 nie wymaga pozwolenia używanie urządzeń: "z interfejsem umożliwiającym połączenie, współpracę i wymianę informacji drogą radiową między stacją bazową a telekomunikacyjnym urządzeniem końcowym, pracujących w ruchomej lub stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej – przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego posiadającego ogólnopolską rezerwację częstotliwości wykorzystywanych do świadczenia usług za pośrednictwem stacji bazowych;" Z brzmienia projektowanego przepisu wynika zatem już wprost, że repeaterów GSM może używać wyłącznie przedsiębiorca telekomunikacyjny posiadający ogólnopolską rezerwację częstotliwości wykorzystywanych do świadczenia usług za pośrednictwem stacji bazowych.
Z uzasadnienia do wskazanego projektu wynika natomiast, że zmiana ta ma usuwać wątpliwości interpretacyjne dotyczące zakresu podmiotowego tego przepisu. Wskazanie tego rodzaju sugeruje, ze Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji w nowoprojektowanym rozporządzeniu nie dokonuje ponownej zmiany zakresu podmiotowego wskazanego przepisu (jak w sierpniu 2011 roku) a jedynie doprecyzowuje zakres, który tym samym w ocenie Ministerstwa nie uległ zmianie w stosunku do stanu prawnego sprzed wejścia w życie rozporządzenia z dnia 12 grudnia 2014 r.
Co więcej, również Urząd Komunikacji Elektronicznej, który dokonuje kontroli przestrzegania przepisów m.in. wskazanego rozporządzenia przedmiotowy przepis wykłada w ten sposób, iż repeaterów GSM mogą używać legalnie wyłącznie przedsiębiorcy telekomunikacyjni posiadający ogólnopolską rezerwację częstotliwości wykorzystywanych do świadczenia usług za pośrednictwem stacji bazowych.
Tym samym, nawet jeśliby przyjąć, że obecne brzmienie przepisów zezwala na używanie repeaterów GSM przez inne aniżeli operatorzy podmioty (co jest jednak bardzo wątpliwe), to i tak wejście w życie obecnie projektowanego rozporządzenia uchyli legalność używania tego rodzaju urządzeń przez podmioty niebędące wskazanymi powyżej przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi.
Kwestia ustalenia ewentualnej legalności używania repeaterów GSM jest natomiast o tyle istotna, że stosowanie tego rodzaju urządzenia przez podmiot nieuprawniony może rodzić odpowiedzialność za wykroczenie z art. 208 ustawy – Prawo Telekomunikacyjne, zagrożone grzywną do 1000 zł a w przypadku uporczywości – zagrożone grzywną, karą ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2. Dodatkowo, w przypadku ponoszenia tego rodzaju odpowiedzialności sąd może orzec przepadek tego rodzaju urządzeń, nawet jeśli nie stanowiły one własności sprawcy.
Ponadto, używanie repeaterów GSM może stanowić podstawę do nałożenia przez Urząd Komunikacji Elektronicznej kary pieniężnej do 3 % przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym na podstawie art. 209 ust. 1 pkt. 9 ustawy Prawo Telekomunikacyjne. Co istotne, kara, o której mowa powyżej, może zostać nałożona także w przypadku, gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, jeżeli Prezes Urzędu uzna, że przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia.
Treści dostarcza: Kancelaria prawna MAJCHRZAK BRANDT I WSPÓLNICY