Telepraca

Telepraca

[09.11.2016] Pracownicy którzy wykonują pracę regularnie poza zakładem pracy, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną, świadczą tak zwaną telepracę.

Pamiętać należy jednak, iż  do uznania wykonywanej pracy za telepracę konieczne jest spełnienie obydwu przesłanek. Oznacza to, iż praca świadczona regularnie poza zakładem pracy lecz bez wykorzystania środków komunikacji elektronicznej nie może zostać uznana za telepracę. Telepracownikiem jest pracownik wykonujący pracę w formie telepracy (na wcześniej wskazanych warunkach) i przekazujący pracodawcy wyniki pracy, w szczególności za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

W związku z powyższym istotny jest zakres pojęciowy środków komunikacji elektronicznej. Są to rozwiązania techniczne, w tym urządzenia teleinformatyczne i współpracujące z nimi narzędzia programowe, umożliwiające indywidualne porozumiewanie się na odległość przy wykorzystaniu transmisji danych między systemami teleinformatycznymi, a w szczególności poczta elektroniczna (ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną, z dnia 27 czerwca 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1030). W pozostałym zakresie telepraca nie różni się od klasycznego stosunku pracy oznacza to, iż ma charakter odpłatny, osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem.

Powszechnie uważa się, iż telepraca oznacza po prostu pracę w domu. Przede wszystkim należy zauważyć, iż w praktyce najczęstszą formą telepracy jest faktycznie praca w domu, nie jest to jednak jedyna forma telepracy. W praktyce doktryna prawa pracy wyróżnia jeszcze 4 podstawowe formy telepracy, a mianowicie:

a)  Home-basedteleworking –  Pracownik, wykonuje większość pracy poza siedzibą pracodawcy, np. pracuje 4 dni w domu, a 1 dzień w siedzibie pracodawcy. Łączność z pracodawcą i zespołem zapewnia mu poczta elektroniczna. 

b) Nomadicteleworking – Oznacza, np. pracowników działów sprzedaży, inżynierów eksploatacyjnych, przedstawicieli ubezpieczeniowych. Pracownicy ci są zatrudnieni w klasyczny sposób, ale – z uwagi na niezbędną ze względu na charakter pracy swobodę, przy użyciu telefonu komórkowego czy laptopa – pozostają w kontakcie z firmą bez konieczności świadczenia pracy w biurze. Większość czasu pracują u klientów, w domu, w drodze. Praca może być wykonywana również w samochodzie, pociągu, samolocie, hotelu. Dodatkową korzyścią z takiej formy pracy jest fakt, iż nie niesie ze sobą dużych kosztów przygotowania stanowiska pracy.

c) Ad hoc teleworking- Obejmuje pracowników świadczących pracę w biurze firmy, którzy w wyjątkowych, sporadycznych, dokładnie określonych przypadkach mogą wykonywać pracę w domu. Pamiętać jednak należy, iż praca poza siedzibą pracodawcy musi być regularna.

d) E-centra telepracy -Pracodawca nie musi na własny koszt organizować stanowiska dla pracownika, lecz w razie potrzeby może skorzystać z kompletnie wyposażonego stanowiska pracy w siedzibie e-centrum. E-centra są biurami, w których pracownicy otrzymują biurko, komputer, telefon, dostęp do urządzeń kopiujących i powielających, podłączenie do szerokopasmowej sieci Internetu. Takie centra charakteryzuje między innymi okoliczność, iż  stanowisko może być wykorzystywane przez wielu pracowników pracujących na rzecz różnych pracodawców. W takich wypadkach to po stronie e-centrum leżą koszty zapewnienia właściwych warunków bhp.

W praktyce Telepraca stanowi jedną z najskuteczniejszych metod aktywizacji osób niepełnosprawnych, które nie mogły by skutecznie pracować poza domem bądź specjalnie przystosowanym do ich potrzeb pomieszczeniu.

Autor: Krzysztof Sosnowski, aplikant radcowski

Podstawa prawna: ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r.  Kodeks pracy

Treści dostarcza: www.iuslaboris.pl Sp. z o.o., patron merytoryczny Wojewódka i Wspólnicy Sp.k.

Oceń ten artykuł: