W latach 2010-2016 Niemcy systematycznie i długotrwale przekraczały dopuszczalne wartości dla dwutlenku azotu – orzekł 3 czerwca 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Naruszyły również obowiązek przyjęcia w odpowiednim czasie właściwych środków w celu zapewnienia, że okres przekroczenia dopuszczalnych norm w 26 strefach będzie możliwie najkrótszy.
W wydanym 3 czerwca wyroku Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że Niemcy naruszyły unijną dyrektywę w sprawie jakości powietrza, poprzez systematyczne i utrzymujące się od dnia 1 stycznia 2010 r. do roku 2016 włącznie, przekraczanie rocznej wartości dopuszczalnej dla dwutlenku azotu (NO₂) w 26 z 89 badanych stref i aglomeracji.
Przekroczenia norm dotyczą aglomeracji Berlina, aglomeracji i powiatu Stuttgart, powiatu Tybinga, aglomeracji Freibourg, powiatu Karlsruhe (bez aglomeracji), aglomeracji Mannheim/Heidelberg, aglomeracji Monachium, aglomeracji Norymberga/Fürth/Erlangen, strefy III Środkowa i Północna Hesja, aglomeracja I Ren-Men, aglomeracja II Kassel, aglomeracja Hamburg, Grevenbroich (obszar górniczy Nadrenii), Kolonia, Düsseldorf, Essen, Duisburg/Oberhausen/Mülheim, Hagen, Dortmund, Wuppertal, Akwizgran, obszary miejskie i wiejskie w Nadrenii Północnej-Westfalii, Moguncja, Wormacja/Frankenthal/Ludwigshafen i Koblencja/Neuwied. Ponadto Niemcy naruszyły unijną dyrektywę poprzez systematyczne i uporczywe przekraczanie w tym okresie dopuszczalnej wartości godzinowej NO₂ w dwóch z tych stref, a mianowicie w aglomeracji Stuttgartu i aglomeracji I Rhine-Main.
Ponadto, nie przyjmując od dnia 11 czerwca 2010 r. odpowiednich środków w celu zapewnienia przestrzegania wartości dopuszczalnych dla NO₂ we wszystkich wskazanych strefach, Niemcy uchybiły zobowiązaniom ciążącym na nich na mocy dyrektywy, a w szczególności obowiązkowi zapewnienia, że ich plany ochrony powietrza przewidują odpowiednie środki, aby okres, w którym wartości dopuszczalne są przekraczane, był możliwie najkrótszy.
Trybunał odrzucił w szczególności argument Niemiec, że przekroczenia dopuszczalnych wartości NO₂ wynikają zasadniczo z zaniechania Komisji, ponieważ to Komisja miała zaniedbać zadanie stworzenia skutecznych przepisów w celu ograniczenia emisji tego zanieczyszczenia przez pojazdy z silnikami Diesela. Według Niemiec chodzi między innymi o pojazdy spełniające normę „Euro 5”, które okazały się bardzo problematyczne, jeśli chodzi o przestrzeganie wartości granicznych dla NO₂, określonych w dyrektywie w sprawie jakości powietrza.
Trybunał zauważył w tym względzie, że poza okolicznością, iż pojazdy samochodowe podlegające normom unijnym nie są jedyną przyczyną emisji NO₂, przepisy Unii dotyczące homologacji typu pojazdów samochodowych nie mogą zwalniać państw członkowskich z obowiązku przestrzegania wartości dopuszczalnych ustanowionych w dyrektywie.
Trybunał przyznał, że fakt przekroczenia przez państwo członkowskie dopuszczalnych wartości NO₂ ustanowionych w dyrektywie nie wystarcza sam w sobie do stwierdzenia, że państwo to uchybiło również obowiązkowi zapewnienia, by okres, w którym wartości graniczne NO₂ są przekraczane, był możliwie najkrótszy. Ze szczegółowej analizy dokumentów przedłożonych Trybunałowi wynika jednak, że Niemcy w sposób oczywisty nie podjęły w odpowiednim czasie odpowiednich środków w celu zapewnienia, aby tak się nie stało.
Komunikat prasowy 94/21 Trybunału Sprawiedliwości UE z 3 czerwca 2021 r. w sprawie C-635/18: Komisja vs. Niemcy.
Redakcja Portalu Skarbiec.biz
